Bijzonder verhaal van haardonor Juanito
Al jaren had ik het in mijn hoofd, maar nooit kwam het ervan; “Ik ga mijn haar lang laten groeien en doneren!” Als jonge tiener kwam dit vaak langs in mijn gedachten. Iedere keer als ik mijn haar ietsje langer liet groeien dan gewoonlijk, keek ik met een ontevreden gevoel in de spiegel. “Langer haar stond mij gewoon niet!”.
Het idee om mijn haar te doneren is niet zomaar uit het niet ontstaan, het is voortgekomen uit het verlies van mijn moeder. Deze is overleden aan borstkanker toen ik nog maar een klein jongetje van 3,5 jaar oud was. Nu, jaren later, was het zover! Ik had eindelijk de moed verzameld om door te zetten, en na ongeveer 3 jaar lang bikkelen was mijn haar lang genoeg om te doneren!
Met een goed gevoel nam ik plaats in een stoel bij de kapper, en hier werd mijn haar in twee mooie lange staarten gevlochten. De kapster toverde een scherpe schaar tevoorschijn en een aantal seconden later hield ik met een brede glimlach mijn twee staarten in de lucht! “Eindelijk, I did it!”
Ik hoop dan ook dat ik iemand heel blij heb kunnen maken met mijn brijdagen aan een mooie pruik!
- Juanito Alvaro Sambajon
